The Refugee 2nd day

        วันนี้เป็นวันที่สองของการถูกรุกราน ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม ไม่ได้ต่างอะไรจากเมื่อวาน มันน่ากลัว ผมลืมตาดูรอบๆแบบใจเย็นๆ ดูว่าผู้รุกรานหนีไปหรือยัง เงียบเชียบ เดินทางออกจากโคลน เดินผ่านห้างที่เพิ่งวิ่งหนีตายออกมา มีแต่ร่างที่ไร้วิณญาณนอนเกลื่อน ในสมองผมคิดไปต่างๆนา มองดูคนนู้นแล้วบ่นในในว่า"อย่างนายน่ะดูจากเสื้อผ้าที่ใส่ หน้าตาที่ดูๆแล้วสมควรตายชะมัด" ดูแล้วน่าสมเพชใจ ตายทั้งๆที่พยายามอยากได้ของแต่ต้องมาตาย เห็นได้จากสายตา มันชัดเจนมาก ท่านอนก็ทำให้รู้เลยว่าตายยังไง    หลายๆคนนอนล้มตายแบบอนาถมาก สักพักหนึ่ง เฮลิคอปเตอร์มาเป็นฝูงเห็นมาแต่ไกล   ซึ่งตัวผมก็รู้นะคิดจะนอนเนียนไปกับกองศพนี่ไม่ฉลาดแน่เลยรีบเอาร่างของผู้เคราะร้ายมานอนทับตัวผม ซึ่งจะทำให้ผมไม่ถูกตรวจพบโดยเฮลิคอปเตอร์ พอพ้นผมไปผมก็พยายามเคลื่อนที่ให้น้อยมากๆ ซ่อนอยู่ในป่าละเมาะเป็นหลัก